آلومینیوم به دلیل مقاومت بی نظیر به نسبت وزن در حمل و نقل استفاده می شود. وزن سبک تر آن بدان معنی است که برای جابجایی وسیله نقلیه به نیروی کمتری نیاز است و منجر به راندمان بیشتر سوخت می شود. اگرچه آلومینیوم قوی ترین فلز نیست ، اما آلیاژ آن با فلزات دیگر به افزایش قدرت آن کمک می کند. مقاومت در برابر خوردگی آن یک امتیاز اضافی است و نیاز به پوشش های ضد خوردگی سنگین و گران قیمت را از بین می برد.
در حالی که صنعت خودرو هنوز به شدت به فولاد متکی است ، تلاش برای افزایش راندمان سوخت و کاهش انتشار CO2 منجر به استفاده بسیار گسترده تر از آلومینیوم شده است. کارشناسان پیش بینی می کنند که میانگین میزان آلومینیوم در یک اتومبیل تا سال 2025 60 ٪ افزایش می یابد.
سیستم های ریلی با سرعت بالا مانند "CRH" و Maglev در شانگهای نیز از آلومینیوم استفاده می کنند. این فلز به طراحان این امکان را می دهد تا وزن قطارها را کاهش دهند و مقاومت در برابر اصطکاک را کاهش دهند.
آلومینیوم همچنین به عنوان "فلز بالدار" شناخته می شود زیرا برای هواپیما ایده آل است. باز هم ، به دلیل سبک بودن ، قوی و انعطاف پذیر. در حقیقت ، قبل از اختراع هواپیما ، در قاب های هواپیماهای Zeppelin در قاب های هواپیماهای Zeppelin استفاده می شد. امروزه هواپیماهای مدرن از آلیاژهای آلومینیومی در سراسر ، از بدنه گرفته تا ابزارهای کابین خلبان استفاده می کنند. حتی فضاپیما ، مانند شاتل های فضایی ، شامل 50 ٪ تا 90 ٪ آلیاژهای آلومینیوم در قسمت های آنها است.